киң

(КИҢӘЮ) (КИҢӘЙТҮ) – с. 1. Аркылысы, иңе озын, зур булган; киресе – тар. 2. Зур мәйдан алып торган, тирә-якка бик ерак сузылган; иркен. Аркылысы, иңе зур, иркен булган, тәнгә ятып тормый торган (кием тур.) 3. күч. Аяк яки кул хәрәкәтләре эре һәм салмак булган. Иркен, сузынкы 4. күч. Күләме белән зур, күп нәрсәләрне эченә алган киң проблемалар 3. күч. Тулы, бер нәрсә белән дә чикләнмәгән киң мөмкинлекләр 6. күч. Зур күпчелекне эченә алган киң халык массасы. Бөтен кеше өчен билгеләнгән киң куллану товарлары. Күпчелекне җәлеп итәрлек ярышны киң җәелдерү 7. күч. Күп, еш киң файдалану